I. HISTORIA

Dereń zwyczajny (jadalny) łac. Cornus mas, ang. dogwood, niem. Hartriegel, ros. Kiził.

Dereń jadalny coraz częściej określany jest jako owoc alternatywny w stosunku do wiśni, agrestu, porzeczki czy żurawiny.

Ponadto owoce, liście, kora i korzenie mogą być wykorzystywane, jako lecznicze a samo drewno do zastosowań przemysłowych.

Rodzina dereni obejmuje kilka gatunków różniących się wyglądem i obszarem występowania.
Obfite stanowiska tej rośliny znajdują się na Ukrainie, w Mołdawii i Słowacji.
W Polsce najbardziej popularny jest dereń zwyczajny.

W Polsce „szlacheckiej” derenie rosły praktycznie wszędzie: w lasach, przy drogach, na miedzach - jak gruszki ulęgałki, lub śliwki mirabelki. Bardzo często aleje prowadzące do klasztorów, dworów, pałaców wysadzano dereniami.